نشست دوحه و بازی اعراب با کلمات!

به گزارش مملکت‌آنلاین؛ نشست اضطراری رهبران کشورهای عربی و اسلامی به تازگی در دوحه پایتخت قطر برگزار شد. نشستی که در پاسخ به اقدام تجاوزکارانه اخیر رژیم اشغالگر قدس در حمله به دوحه و هدف قرار دادن ساختمان محل حضور رهبران جنبش حماس برگزار شد. البته که عملیات مذکور با شکست همراه شد با این حال، اصلِ حمله به پایتخت قطر به عنوان کشوری که در حالِ میانجی‌گری در قالب جنگ غزه بود، حرکتی بود که به صورت قاطع از سوی کشورهای مختلف در جهان محکوم شد و حتی از 15 عضو دائم و غیردائم شورای امنیت، همگی آن ها یکصدا علیه این اقدام موضع گرفتند.

با این همه، تنها اندکی پس از تجاوز صهیونیست‌ها به دوحه، هم مقام های ارشد قطری وهم دیگر کشورهای عربی منطقه، موضع گیری هایی را انجام دادند و از نشان دادن واکنش در سطح نظامی به اشغالگران اسرائیلی صحبت کردند. با این حال، آنچه در قالب نشست دوحه و خروجی آن شاهد بودیم این مساله بود که کشورهای عربی صرفا به موضع گیری های ظاهری بسنده کردند و البته که این موضوع در قالب سیل قابل توجهی از ابراز محکومیت های صِرف دیپلماتیک در بیانیه پایانی نشست دوحه انعکاس پیدا کرد.

البته که کشورهایی نظیر ایران، پاکستان، عراق و مصر، خواستار اقدامات جدی‌تر علیه رژیم اشغالگر قدس بودند با این حال، اینطور به نظر می رسد که اعراب چندان در خود نمی بینند که در برابر رژیم‌صهیونیستی بایستند. این مساله به طور خاص تحت تاثیر دو مولفه مهم است. نخست اینکه شمار قابل‌توجهی از دول عرب حاشیه خلیج فارس، تا حد زیادی در ابعاد سیاسی، اقتصادی و نظامی، در دستورکارها و سازوکارهای ساختاری آمریکا ادغام شده اند. همین مساله سبب می شود تا آن ها نتوانند ورای خواسته‌های واشینگتن دست به اقدام و کنشگری بزنند.

به بیان ساده تر، دولت های عرب حاشیه خلیج فارس، آمریکا را به عنوان ضامن امنیتی بقای خود در نظر می گیرند و همین مساله سبب می شود تا موجودیت هایی دست و پا بسته در برابر این کشور و به ویژه متحد آن در غرب آسیا یعنی رژیم اشغالگر قدس باشند. به هر حال، اسرائیل شریک و متحد نخست آمریکا در منطقه است و رهبران عرب منطقه این مساله را خوب می‌دانند و در طی سال های گذشته به شیوه‌های آشکار و پنهان نشان داده اند که به دنبال تحریک آمریکا در مساله مذکور نیستند.

نکته دوم اینکه دولت های عربی حاشیه خلیج فارس عمدتا بیش از آنکه بر خواست و رای مردم خود استوار باشند، در بسیاری از حوزه ها به قدرت های خارجی از جمله آمریکا وابسته هستند. در واقع، اینکه ما می بینیم ملت های عرب منطقه یکصدا جنایات رژیم اشغالگر قدس علیه مردم فلسطین را محکوم می کنند اما دولت های آن ها به دنبال عادی سازی روابط با اسرائیل هستند و یا در برابر زیاده‌خواهی و تجاوزگری آن سکوت می کنند، تنها یک پیام را به ذهن متبادر می کند و آن هم این است که شکافی جدی میان دولت های عربی و مردم آن ها وجود دارد. حال در این شرایط، این دولت ها و نخبگان سیاسی آن ها برای بقای خود هم که شده، سعی می کنند همه جوره با آمریکا و اسرائیل کنار بیایند. همین مساله خوب نشان می دهد که چرا در برابر اقدام مجرمانه رژیم صهیونیستی در حمله به دوحه، سکوت کردند.

انتهای پیام/