مملکت آنلاین، از پنجم اردیبهشت تا ۲۱ بهمن ۱۴۰۰ در کمتر از ۱۰ ماه، سه فایل صوتی مهم، محرمانه و تأثیرگذار توسط رسانه‌های فارسی‌زبان ماهواره‌ای خارجنشین لو رفت؛ در پنجم اردیبهشت، فایل صوتی سه‌ساعته‌ای از یک مصاحبه هفت‌ساعته با «ظریف» وزیر امورخارجه که با نام «تاریخ شفاهی ایران» توسط مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاستجمهوری تهیه شده بود، منتشر شد؛ یک برنامه ورزشی در همان رسانه ماهواره‌ای در ۱۸ بهمن افشا کرد یک فایل صوتی دارد که نشان می‌دهد «رفیعی» مشاور حقوقی فدراسیون فوتبال رسماً در رأی کمیته انضباطی برای پرونده بازیکن گابنی گلگهر دخالت داشته و به رئیس کمیته توصیه می‌کند که بازی‌ها باید ۳-۰ شود و مسئولان کمیته بین‌الملل فدراسیون و کمیته نقلوانتقالات سازمان لیگ که از متهمان این پرنده در فدراسیون هستند را ممنوعالمصاحبه کرده است؛ در روز ۲۱ بهمن نیز یکی از همین رسانه‌های ماهواره‌ای، فایل صوتی را منتشر کرد که «جعفری» فرمانده پیشین و «ذوالقدرنیا» معاون سابق اقتصادی و سازندگی سپاه، درباره فساد برخی قسمت‌های این نهاد، با ذکر نام «قالیباف» رئیس مجلس و «سلیمانی» فرمانده سپاه قدس، گفت‌وگو می‌کنند که البته این فایل متعلق به سه سال پیش بوده و مورد تأیید سپاه هم قرار گرفته است.
منتقدان افشای این فایل‌های صوتی، عقاید مختلفی دارند؛ عده‌ای معتقد به معاند بودن رسانه‌های منتشرکننده هستند، عده دیگری اعتقاد دارند که هدف انتشار آن‌ها موضوع‌ها و حوادث مهم سیاسی و اجتماعی روز است و غرض انتشار نیز مرور بی‌طرفانه یک تخلف یا رویداد در ظرف زمانی خود نیست.
دسته سوم معتقدند که این فایل‌های صوتی محرمانه نبوده و حرف تازه‌ای نداشته‌اند، گروه چهارمی هم هستند که هدف منتشرکنندگان را تخریب بزرگان نظام و ارکانش در سطوح و رده‌های مختلف می‌دانند و دسته آخر نیز انتشار چنین مواردی را نفوذ و خیانت برای کمک به دشمن تلقی می‌کنند.
اعتقاددارم که ممکن است هریک از موارد پنجگانه فوق، کاملاً درست باشد اما مهم‌تر از این‌ها، نوع مواجهه مسئولان امر(چه نهادها و ارگان‌های مرتبط، چه متهمان مشهود در فایل‌ها و چه نهادهای ناظر امنیتی و...) است که ضرب‌المثل معروف «کی بود، کی بود؟ من نبودم» و درواقع، انفعال و ترس نابجا از بیان حقایق را تداعی می‌کند.
عدم توجه به اصل مطلب منتشرشده و تخلفات و جرائم اشاره‌شده در آن‌ها، عدم گفت‌وگوهای غیرجناحی و آزاد برمبنای عدم اتهامزنی به خودی‌های جامعه، عدم احترام به افکار عمومی و عدم پاسخ به سئوالهای مردم پس از انتشار این فایل‌ها در عصر تکنولوژی و انفجار اطلاعات، از آفت‌های مهمی است که باید یک‌بار برای همیشه آسیب‌شناسی شده و راه‌حل معقول و مقبول جامعه ارائه شود.
درواقع، مسئولان قوا و رده‌های مرتبط مدیریتی باید بلافاصله پاسخگوی مردم باشند و قبل از شایعه‌ها و تحلیل‌های منطقی یا غیرمنطقی درست و نادرست، افکار عمومی را اقناع کنند؛ مثلاً گفتار وزیرخارجه صحتسنجی شود و میزان راستودروغ این کلام روشن شود یا درمورد مکالمه مشاور حقوقی فدراسیون فوتبال با رئیس کمیته انضباطی، معلوم شود که نقش فدراسیون و ارکانش چه بوده، پلیس فتا چه کسی را عامل و مقصر ایمیل‌های جعلی دانسته، چرا کارت بازی بازیکن گابنی توسط سازمان لیگ صادر شده ولی الآن تقصیرها برعهده باشگاه افتاده است و درنهایت این‌که اصلاً مشاور فدراسیون چه حقی دارد که بر ارکان قضائی و عوامل دیگر اعمال فشار غیرقانونی کرده یا مواردی را به آنان دیکته کند؟
بی‌اعتنایی به افکار عمومی و ذکر سربسته کلیدواژههای «دشمن» و «نفوذ» بدون باز کردن ماجراها و کالبدشکافی مسائل، عدم معرفی علنی متخلفان و مواردی ازایندست، رفتهرفته در تمام جامعه اثرهای منفی و بدبینانه برجای می‌گذارد؛ از سوی دیگر، باید دلایل قانع‌کننده‌ای ارائه شود که چرا اعتراف نمی‌شود در حفظ داده‌های مهم کلان حاکمیتی، اطلاعات محرمانه و البته عمومی، بعد از ۴۳ سال از انقلاب اسلامی ضعف داریم و از طرفی، وقتی این‌همه حفره امنیتی در سطح کلان وجود دارد که مکالمات محرمانه و درونگروهی یک نهاد امنیتی به‌راحتی منتشر می‌شود، مردم چه اعتمادی باید به حفظ اسرار شخصی و محرمانگی‌هایشان در سازمان‌های مهمی مانند ثبت‌احوال، ثبت‌اسناد، بانک، شهرداری، دارایی و... داشته باشند؟
جدای از لزوم بررسی پدیده نفوذ در سیستم‌های نظارتی و جایگاه‌های حساس حکومتی و امنیتی، این سئوال در اذهان تداعی می‌شود که چرا توصیه همیشگی واجا، سپاه، ناجا و... به مردم، برای حفظ محرمانگی حریم خصوصی توسط خود این نهادها و ارگان‌ها نادیده گرفته شده و باعث انتشار چنین مواردی در سطح کلان حاکمیتی می‌شود؟
بههرحال، مطالبه عمومی مردم و فعالان سیاسی، اجتماعی که نسبت به موضوع افشای فایل‌های صوتی حساس شده‌اند، روشن شدن تمام زوایای اصل‌وفرع ماجراها، نحوه دسترسی و انتشار آن‌ها، با معرفی دقیق نفوذی‌ها، خائنان یا مقصران سهوی و عمدی در بطن مطالب گفته‌شده است که بهطورحتم، خواسته زیادی از سوی عموم مردم نیست.
انتهای پیام/