تلویزیون ایران؛ شبکه‌ای در تکرارِ ابدی «یوسف پیامبر» و «جومونگ»

در حالی‌که تلویزیون در جهان هر روز با تولیدات تازه و روایت‌های نو مخاطبانش را غافلگیر می‌کند، صدا و سیمای ایران همچنان در بازپخش سریال‌هایی مانند «یوسف پیامبر» و «جومونگ» متوقف مانده است؛ گویی زمان در این رسانه ایستاده و تکرار جای خلاقیت را گرفته است.

تلویزیون ایران؛ شبکه‌ای در تکرارِ ابدی «یوسف پیامبر» و «جومونگ»

به گزارش مملکت آنلاین،  سال‌هاست که تلویزیون ایران در چرخه‌ای تکراری از پخش سریال‌های قدیمی گرفتار شده است؛ چرخه‌ای که گویی هیچ برنامه‌ریزی تازه‌ای برای خروج از آن وجود ندارد. از «یوسف پیامبر» تا «جومونگ»، از «پایتخت» تا چند تکرار محدود دیگر، حافظه تصویری مردم در دهه اخیر بارها و بارها مرور شده، بی‌آنکه رنگی از تازگی یا خلاقیت در قاب تلویزیون دیده شود.
در حالی‌که در دنیا صنعت سریال‌سازی با سرعتی حیرت‌انگیز در حال تحول است و هر شبکه‌ای برای جذب مخاطب بیشتر رقابت می‌کند، تلویزیون ما هنوز به همان نسخه‌های تکراری دل بسته است؛ سریال‌هایی که هرچند در زمان خود محبوب بودند، اما تکرار مداومشان دیگر نه خاطره‌انگیز است و نه سرگرم‌کننده، بلکه نشانه‌ای از خستگی و کم‌رمقی سیستم تولید است.
مشکل فقط نبود بودجه نیست؛ کمبود اعتماد به نسل جدید کارگردانان و نویسندگان، بی‌توجهی به سلیقه متنوع مخاطبان، و دوری از واقعیت‌های اجتماعی امروز باعث شده تلویزیون بیش از هر زمان دیگری از مردم فاصله بگیرد. نتیجه هم روشن است: مردم برای دیدن داستان و تصویر تازه، به پلتفرم‌ها و شبکه‌های اینترنتی پناه می‌برند.
صدا و سیما اگر می‌خواهد هنوز «رسانه ملی» باقی بماند، باید از لاک تکرار بیرون بیاید؛ باید بپذیرد که مردم دهه‌ی نود و هزار و چهارصد، با مردم دهه‌ی هفتاد تفاوت دارند.جذب مخاطب امروز با تکرار «جومونگ» ممکن نیست؛ با جسارت، خلاقیت و اعتماد به نسل تازه بازیگران و نویسندگان ممکن است.
تا زمانی که تلویزیون به گذشته دلخوش است، آینده‌ای برایش نوشته نخواهد شد.

نویسنده: فرخنده امیری

انتهای پیام/

ارسال نظر