اعلام نتایج کنکور و یک نقد جدی به حکمرانی آموزشی در ایران

به گزارش مملکت آنلاین، به تازگی شاهد اعلام نتایج کنکور و به طور خاص معرفی نفرات برتر در گروه های مختلف آموزشی بوده ایم. در این میان، بار دیگر همچون سال های گذشته شاهد یک روند معنادار در مورد عقبه افراد برتر کنکور هستیم. بر اساس گزارش های رسمی، از میان ۳۷ رتبه برتر کنکور در گروه های آزمایشی مختلف، ۷۸ درصد از آن ها در مدارس سمپاد(مدارس استعدادهای درخشان)، ۱۰ درصد در مدارس غیرانتفاعی، و ۸ درصد در نمونه دولتی تحصیل کرده اند.

این آمار به قدری قابل تامل بوده که مثلا گفته می شود در گروه آزمایشی علوم تجربی که ۹۰ درصد از نفرات برتر، در مدارس سمپاد تحصیل کرده اند، تنها راه موفقیت این است که دانش آموزان حتما در این مدارس به تحصیل مشغول باشند. آمارهایی از این دست سبب شده تا بار دیگر برخی صاحب نظران، نقدهایی را به نظام آموزشی در ایران مطرح کنند.

در این راستا، عده ای از منتقدان می گویند که یکی از اصلی‌ترین دلایلی که موجب می‌شود دانش‌آموزان مدارس خاص و غیرانتفاعی غالباً در صدر نتایج کنکور قرار بگیرند، نابرابری در دسترسی به منابع آموزشی است. این مدارس به‌طور معمول امکانات ویژه‌ای همچون معلمان با تجربه‌تر، کلاس‌های تقویتی، دوره‌های آموزشی فشرده، کتاب‌های کمک‌آموزشی با کیفیت بالا، و حتی مشاوره‌های فردی را در اختیار دانش‌آموزان خود قرار می‌دهند. این منابع و امکانات به‌طور طبیعی شانس موفقیت این دانش‌آموزان را به شدت افزایش می‌دهد.

در مقابل، دانش‌آموزانی که در مدارس دولتی یا مدارس غیرخاص تحصیل می‌کنند، به دلیل محدودیت‌های مالی، دسترسی به چنین امکاناتی ندارند. به عبارت دیگر، آن‌ها باید خود را با منابع محدودتر و بسیاری از چالش‌های دیگر (مانند تعداد زیاد دانش‌آموز در هر کلاس، کیفیت پایین‌تر معلمان و کمبود امکانات آموزشی) تطبیق دهند. این نابرابری باعث می‌شود که دانش‌آموزان مدارس خاص بتوانند نسبت به همسالان خود در مدارس دولتی عملکرد بهتری در کنکور داشته باشند، زیرا آن‌ها از امکانات و فرصت‌های بیشتری برخوردار هستند.

در واقع، کنکور به نوعی به یک رقابت نابرابر تبدیل می‌شود، چرا که کسانی که در مدارس خاص درس می‌خوانند، به‌طور طبیعی از شانس بیشتری برای موفقیت برخوردارند. این در حالی است که دیگران برای کسب همان رتبه‌ها مجبور به صرف تلاش‌های بیشتری هستند و حتی در صورت تلاش برابر، ممکن است به دلیل عدم برخورداری از امکانات مناسب نتوانند به موفقیت‌های مشابه دست یابند.

یکی دیگر از دلایل مهم موفقیت بیشتر دانش‌آموزان مدارس خاص در کنکور، تمرکز این مدارس بر آزمون‌های سراسری و آمادگی برای آن است. در مدارس خاص، برنامه‌های آموزشی به‌گونه‌ای طراحی می‌شود که تمام تمرکز دانش‌آموزان بر روی کنکور و آمادگی برای آن باشد. این مدارس برنامه‌های فشرده‌ای را برای دروس مختلف ارائه می‌دهند که در نهایت به یک نتیجه مشخص، یعنی موفقیت در کنکور منتهی می‌شود.

در مقابل، بسیاری از مدارس دولتی به دلیل محدودیت‌های مالی و آموزشی، ممکن است تمرکز کافی بر آماده‌سازی برای کنکور نداشته باشند. معلمان این مدارس معمولاً با تعداد بالای دانش‌آموزان در کلاس‌ها مواجه هستند و نمی‌توانند به‌طور شخصی و دقیق بر روی هر فرد تمرکز کنند. این مساله باعث می‌شود که بسیاری از دانش‌آموزان مدارس دولتی به رغم تلاش‌هایشان نتوانند به‌طور مؤثر برای کنکور آماده شوند.

علاوه بر این، در مدارس خاص، آموزش‌ها بیشتر به سمت آمادگی برای کنکور هدایت می‌شود و گاهی اوقات اهمیت دیگر جنبه‌های آموزشی مانند پرورش مهارت‌های اجتماعی، تفکر انتقادی، و استعدادهای فردی نادیده گرفته می‌شود. در حالی که دانش‌آموزانی که در مدارس دولتی یا غیرخاص تحصیل می‌کنند، ممکن است تجربه آموزشی جامع‌تری داشته باشند که برای زندگی حرفه‌ای آن‌ها در آینده ضروری است، این مسئله در نهایت در کنکور تاثیری منفی دارد. به عبارت دیگر، سیستم آموزشی مدارس خاص و غیرانتفاعی‌ها بیشتر به آمادگی برای یک آزمون خاص محدود شده و این محدودیت خود موجب می‌شود که در نهایت این دانش‌آموزان نسبت به همکلاسی‌های خود در مدارس دولتی در کنکور موفق‌تر عمل کنند.

انتهای پیام/