عملیات بارورسازی ابرها در ایران در یک تناقض عملیاتی و علمی قرار دارد. از یک سو، تیمهای اجرایی با فرض وجود پتانسیل، در مناطق مستعد مستقر شدهاند. از سوی دیگر، شواهد فنی و اظهارات کارشناسان نشان میدهد که تأثیرات مثبت آن بسیار محدود (نهایتاً ۱۰ درصد از مناطق) بوده و در ۹۰ درصد موارد، خطر عقیمسازی ابر و کاهش بارش وجود دارد.